Γκιουζλεμέδες // Γεύσεις από απέναντι

Παραδοσιακή συνταγή που έφεραν οι μικρασιάτισες νοικοκυρές μέσα στους μπόγους τους απ’ απέναντι. Η λέξη προέρχεται από τη λέξη goz – μάτι στην τούρκικη γλώσσα και παραπέμπει στις φουσκάλες που δημιουργούνται κατά το ψήσιμο ή τηγάνισμα της ζύμης του γκιουζλεμέ που μοιάζουν με μάτια. Ένας κλασσικός μεζές που θα βρείτε στις ταβέρνες αλλά και θα μυρίσετε στα σοκάκια των χωριών.

100ml ελαιόλαδο
250ml χλιαρό νερό
1 κιλό αλεύρι
2 κουταλιές της σούπας ξύδι
Αλάτι

Για τη γέμιση
250γρ ανθότυρο +200γρ φέτα
2 ολόκληρα αυγά
Μισό ματσάκι φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο ή 2 κουταλιές της σούπας ξερό
Πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Νισεστές για το άνοιγμα του φύλλου

Αναμειγνύουμε ελαφρά σε ένα μπολ φέτα, αυγό, τον δυόσμο και πιπέρι και τ’ αφήνουμε στην άκρη.

Βάζουμε σε μια λεκάνη το αλεύρι και ανοίγουμε μια λακκουβίτσα στη μέση. Ρίχνουμε εκεί ελάχιστο αλάτι, και, σταδιακά, ελαιόλαδο, ξύδι και νερό, παίρνοντας λίγο-λίγο αλεύρι από το κέντρο προς τις άκρες.

Ζυμώνουμε καλά, μέχρι να ενωθούν τα υλικά και να γίνουν σφιχτή ζύμη (αν χρειάζεται κι άλλο αλεύρι, συμπληρώνουμε).

Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε να ξεκουραστεί για 1 ώρα περίπου.

Μόλις ετοιμαστεί, σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε με μεσαίο πλάστη λεπτά φύλλα, πασπαλίζοντάς τα κάθε τόσο με νισεστέ.

Τα κόβουμε σε λωρίδες 5×10 εκ., βάζουμε στην άκρη κάθε λωρίδας 1 κουταλιά γέμιση και τα τυλίγουμε, ακανόνιστα, σε μικρά τρίγωνα ή φακελάκια, που τα διπλώνουμε καλά, για να μη χυθεί το περιεχόμενο.

Τηγανίζουμε τους γκιουζλεμέδες σε καυτό αγνό ελαιόλαδο για 2 λεπτά από την κάθε πλευρά μέχρι να ροδίσει το φύλλο.